Rik Wanders
Begin 2022 begon voor mij vervelend ik kreeg ademhalingsklachten en na een bezoek aan de huisarts werd dit als hyperventilatie bestempeld welke uit stress zou zijn voort gekomen.
Diezelfde klachten werden echter binnen zeer korte tijd (enkele dagen) zo hevig dat ik er niet meer van kon slapen. Na weer een bezoek aan de dokter werden mij slaap en kalmeringsmiddelen voorgeschreven.
Deze werken helemaal niet of soms maar voor heel even. Een behoorlijk aantal bezoekjes aan therapeuten voor ademhaling, fysiotherapie gebaseerd op de middenrif en psychologen werden de klachten alleen maar erger en na 3 wekken van niet slapen en tobben, ik kon namelijk ook steeds minder fietsen en of lopen omdat ik er de puff niet voor had begon ik plots vocht vast te houden.
Eerst werden mijn enkels dik en toen ging dit zich verder naar boven ophopen zelfs tot aan mijn buit. Dit werd dus in een periode 2 weken steeds erger en in eerste instantie werd dit ook aan de stress toegewijd.
Toen plots werd dit zo erg dat de dokter mij niet meer op het spreekuur wilde en me doorstuurde na de spoedeisende hulp en daar bleek al snel iets ernstigs aan de hand.
Ik werd van de ene kamer naar de ander kamer gestuurd voor meerdere onderzoeken en een aantal uren verder kwam een dokter bij me om me te vertellen dat ik er ernstig aan toe was en voorlopig in het ziekhuis moest blijven.
Ik bleek ernstig hartfalen , longembolie en bloedproppen in mijn hartkamer te hebben wat wel heel veel is voor een gezonde vent van 49 die veel fietste en voetbalde. Hoe gek dat ook klinkt maar ik ontving het als een opluchting, er was iets echt met me aan de hand en dus helemaal geen spanning en of stress. 8 dagen in het ziekenhuis gelegen 15 liter vocht kwijt geraakt, een hartslag van 125 in rust diversen zware medicaties , hartcaterisatie, scans en echo’s verder was er een iets duidelijker diagnose en die loog er niet om.
Mijn hart had nog maar een knijpkracht van 15% waar een gezond hart ongeveer 65% heeft en dit zou medicatie weer richting de 40/45 % kunnen gaan maar beloven deden ze uiteraard niets.
Dit kwam natuurlijk wel even aan maar na dag 2 in het ziekenhuis te zijn kon ik eindelijk me schoen weer enigszins aan, door de gang lopen zonder buiten adem te raken en slapen gelukkig weer slapen.
Dan start natuurlijk een heel proces over de medicatie cocktail op order krijgen (12 weken).
Daarna komt de revalidatie aan de orde wat zeker nog wel een week of 8 duurde voor dat deze op gang kwam. Dit bestond uit 1x per week een half uur om de hometrainer 2 min berg op 2 min berg af en daarna licht fitness werk. Ik fietste voor dit alles al veel dus ik ging en kon inmiddels ook weer op de elektrische fiets overall naar toe.
Maar ik kon maximaal 1 afspraak per dag aan en was daarna vaak heel moe, duizelig en moest dan echt weer de halve dag rust pakken.
Als ik iets te veel op een dag deed had ik daar ook meteen 1 hele of soms zelfs 2 dagen last van door extreme vermoeidheid en andere klachten.
Het was dus steeds doseren en oppassen.
Na de revalidatie moest ik een mri maken alleen lukte deze niet dus werd er een echo gemaakt. Toen de uitslag bekend was werd er verteld dat mijn hart niet voldoende was hersteld en deze was van 15 naar 20% gegaan. Wel hersteld dus maar bij lange na niet wat werd verwacht en er werd verteld dat er moest worden gedacht aan harttransplantatie en of een kunsthart omdat ik nog jong ben en het dan nog enigszins beter aan kan. Ook was volgens de cardioloog het maximale wel gehaald en als het nog zou verbeteren was dit maar minimaal. Toen schokken we ons echt kapot. Compleet in shock thuisgekomen en alles even instorten werd ik de dag erna door Rik gebeld. Rik is mijn neefje en toevallig de oprichter van Studio Watts. Hij was er van overtuigd dat hij mij kon helpen doormiddel van adviezen over voeding, ademhaling, en lichamelijke training. Na hem gesproken te hebben was ik zo enthousiast en heb zijn uitnodiging met beide handen en benen aangepakt en we zijn diezelfde week meteen begonnen.
Omdat hij in Amersfoort zit en ik in Delft woon was 2x per week lastig daar heen te gaan maar hiervoor schoot een vriendin te hulp die ook een Studio heeft (in Rijswijk) en samen hebben zij mij onder hun hoede genomen en elk advies of instructie die zij mij geven pak ik zover ik kan meteen op.
Toen ik een aantal weken in deze training zat werd er nogmaals geprobeerd een mri te laten maken en deze was succesvol en weer een aantal weken moest ik komen voor de uitslag.
Mijn knijpkracht bleek van 20 naar 31% te zijn gegaan wat eigenlijk ongelofelijk was aangezien ze eerder hadden gezegd dat dit niet meer zou verbeteren en als dit wel zou gebeuren dan zou dit maar heel weinig zijn. Nou ik vond 50% stijging nogal best veel en dat konden zij wel beamen. de transplantatie voorlopig van de baan en dat was toch absoluut het eerste streven wat was gehaald. Maar belangrijker nog sinds ik met deze toppers aan de slag ben gegaan voel ik me fitter en herstel ik veel sneller van inspanningen en of activiteiten.
Nog een lange weg te gaan maar het doet je wel versteld staan wat goede adviezen over voeding, mentale gezondheid, ademhaling en beweging onder goed toezicht met je kan doen.