Wendy
Afgelopen week mooie progressie geboekt! Dus vol goede moed en met een glimlach, begon ik weer aan de week. Mijn training met Rik bestond uit een combi van mobilisatie oefeningen en kracht (of in ieder geval, het kostte mij aardig wat kracht) ;).
We begonnen met op en neer lopen en focus op ‘het lopen’. Dit klinkt super eenvoudig, gewoon natuurlijk op en neer lopen, armen natuurlijk laten meezwaaien, voeten natuurlijk afrollen….maar voor mij is dat het dus absoluut niet. Het lukt me niet om mijn bekken en dus de rest van mijn lijf soepel en vloeiend te laten bewegen. Dus je snapt het al, vooral dat oefenen (tot grote hilariteit van mijn kids) was 1 van mijn to do’s voor thuis.
We vervolgden de training met lunges, incl. het aantikken van mijn knie tot aan de grond. ‘Hoe dan?’ Was mijn eerste gedachte, en aarzeling. Maar goed, Just do It. En het lukte, mijn spieren verzuurden constant, maar ik kon netjes de sessie afronden. Stiekem best een beetje trots op mezelf dus. Hierna aan de slag met een battle rope (never ever gedaan), en een roei oefening met focus op houding en stretch. Als afsluiting de ‘slee’ op en neer duwen (3×45 sec). De ‘fiets’ waar ik vorige week een eerste kennismaking mee had, was al bezet, dus ik dacht goed weg te komen met de slee, maar man, ik was kapot. Moe maar super voldaan, richting huis.
“En toen werd het weer ochtend. Ik had al eens eerder spierpijn gehad na een sessie met Rik, maar dit …”
Ik kon met moeite de trap op, en af was al helemaal een crime. Op een stoel gaan zitten, zelf mijn schoenen aandoen, iets van de grond rapen.. Auw! Mijn collega’s dachten even dat ik weer terug was bij af, maar toen ik aangaf dat het van de spierpijn kwam, volgde er een grote glimlach (en bij mijzelf eigenlijk ook) en kreeg ik de hele dag hulp aangeboden (best prima, kan ik aan wennen:)).
Het positieve van dit alles was, geen extra last van mijn rug, enkel de spieren. Toch even een check gedaan bij Rik of het wel verstandig was om te komen trainen, waarop zijn eerste reactie een breed lachende smiley was en dat ik juist moest bewegen. En ook Fabian zijn reactie op mijn spierpijn was: ‘Van spierpijn moet je genieten’. Fijn, lekker die support ;).
Maar goed, zo gezegd zo gedaan, en deze keer een sessie bij Fabian (in afwezigheid van Rik). Andere trainer, en eigenlijk stiekem best spannend. Ik blijf het gewoon akelig vinden om elke keer dingen te doen die ik zelf nooit zou doen. Bang om toch weer iets verkeerd te doen of kapot te maken. Maar Fabian stelde me gerust en keek eerst goed hoe het ging qua simpele oefeningen.
Nou, ik kan je vertellen, met deze immense spierpijn lukte er vrij weinig. En ik merkte ook dat sommige oefeningen ook mijn rug / zenuw triggerden. Niet echt lekker dus. Maar goed, veel mobilisatie oefeningen gedaan weer, en elke keer toch weer een stukje dieper / verder, puur vanwege het feit dat Fabian er naast stond en corrigeerde. Ook de squad oefening ging eigenlijk best goed, terwijl dat ook echt een oefening is die ik liever niet doe (nooit eigenlijk, niet alleen met deze spierpijn.. ;)). En, als laatste toch weer even op mijn favoriete fiets.
Ondanks de spierpijn was het een top sessie, Fabian gaf me vertrouwen, en weer nieuwe dingen gehoord om op de focussen / inzichten gekregen. Op naar een nieuwe (hopelijke spierpijnloze) week!